Ziemia łęczycka leży pomiędzy Mazowszem od strony wschodniej i Wielkopolską od zachodu. To tego terenu budownictwo prezentuje Skansen " Łęczycka Zagroda Chłopska ". Zagroda jest jednostką Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Co ciekawe był to teren o małej dostępności drewna, dlatego budynki zarówno mieszkalne, jak i gospodarcze były budowane z gliny. Nawet dwory były budowane z gliny.
Tutaj izba w której toczyło się większość życia wiejskiej rodziny. W niej przygotowywano posiłki i spożywano je, tutaj toczyło się życie towarzyskie. Tam też rodzina udawała się na spoczynek. Chyba, że była bardzo liczna wtedy część osób spała w drugiej izbie, tej bardziej reprezentatywnej.
Budowa chałupy zrekonstruowanej na zdjęciu powyżej z miejscowości Chorki : dwie izby przedzielone przelotową sienią. W sieni przechowywano dużą część sprzętów.
Budowa chałupy zrekonstruowanej na zdjęciu powyżej z miejscowości Chorki : dwie izby przedzielone przelotową sienią. W sieni przechowywano dużą część sprzętów.
Ten gadżet zainteresował mnie najbardziej. Powieszony zaraz przy kuchni. Fajna rzecz, ale u mnie taki przewiewny schowek na cebulę musiałby zająć o wiele więcej miejsca. Wiadomo dlaczego.
To olejarka. Co ciekawe dowiedziałam się, że w tych okolicach był wytłaczany olej z ziaren gorczycy. Do tej pory myślałam, że taki olej jest znany tylko w Indiach i Pakistanie.
Kuźnia z miejscowości Porszewice koło Pabianic. Takie duże okno wieloopolowe na pewno dawało dużo światła. W zagrodzie jest jeszcze wiatrak koźlak z 1820 roku, stodoła oraz budynek gospodarczy z szopą, gdzie był gromadzony torf na opał.
Kapela w oryginale i poniżej jako figury grajków.
Tego dnia w skansenie była Majówka, połączona z uroczystościami z okazji 1050 rocznicy Chrztu Polski, które odbywały się w pobliskim Tumie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz