Żurek

Co w duszy gra, a raczej co w garze ma ? Żurek czy barszcz biały ? Barszcz biały to specjalność z mojego regionu. Zupa z ukiszonej mąki pszennej z wędliną pieczoną lub wędzoną wiejską kiełbasą, zabielana śmietaną wiejską. Żurek był u nas nieznany. Jednak obecnie w ramach wędrówek po kuchniach regionalnych, jak najbardziej znany i lubiany. Co jest dodatkowym atutem ? Nie ma pszenicy. Jest ukiszona mąka żytnia. Zupa jest ciemniejsza i ostrzejsza w smaku. Wyraźniejsza. Żurek serwowany z białą kiełbasą. Może być zrobiony na dobrych kościach wołowych, albo np. na ogonie wołowym, gotowanym co najmniej trzy godziny.  Serwowany na Śniadanie Wielkanocne, albo na jakieś inne śniadanie lub obiad. Jak na obiad to np. z dodatkowymi ziemniakami tłuczonymi. 

Zakwas

7-8 czubatych łyżek mąki żytniej 2000 lub chlebowej żytniej

3-4 ząbki czosnku

1 liść laurowy

parę ziarenek pieprzu

2-3 kulki ziela angielskiego

Mąkę żytnią zalewamy letnią przegotowaną wodą. Najlepszy będzie kamionkowy garnek, ewentualnie słoik. Dorzucamy 3-4 ząbki czosnku, liść laurowy, parę ziarenek pieprzu, 2-3 kulki ziela angielskiego. Mieszamy dokładnie, by nie było grudek. Przykrywamy lnianą lub bawełnianą czystą tkaniną. Najlepiej obwiązać naczynie np. sznurkiem czy gumką, by do środka nie dostały się owady. Odstawiamy w ciepłe miejsce na 3-4 dni. Zimą stawiam naczynie przy kaloryferze. Raz dziennie powinno się przemieszać drewnianą łyżką. Gotowy zakwas ma lekki kwaśny zapach, ale przyjemny. 

Żurek

zakwas

1 ogon wołowy lub kości wołowe( opcja ) 

3-4 ząbki czosnku 

sól do smaku

kilka liści laurowy

kilka kulek ziela angielskiego

ziarenka czarnego pieprzu

garść majeranku

pieprz ziołowy ( opcja )

Gotujemy wywar na ogonie wołowym lub kościach. Można też zrobić żurek na wodzie lub na wodzie z gotowania np. szynki czy kiełbasy. Do wywaru do gotowania dodajemy liście laurowe, ziele angielskie i ziarenka pieprzu. Gdy jest gotowy wlewamy przecedzony zakwas oraz dodajemy sól do smaku pieprz, przeciśnięty czosnek przez praskę oraz sporo majeranku. Można dodać pieprzu ziołowego.  Świetny dodatek to biała kiełbasa. 

Kuchnia czeczeńska

Na warsztat kuchni czeczeńskiej pojechałam aż do Piastowa. Na miejscu czekało na nas pyszne ciasto z jabłkami. Warsztat miała prowadzić pani Roza oraz jej kuzynka Zulaj. Miałyśmy razem robić sałatkę, czepałgasze oraz miodownik. 

Na początku zaczęłyśmy przygotowania do sałaki jarzynowej, przygotowywanej z ugotowanych warzyw, startych potem na tarce i układanych warstwowo. Z dodatkiem jajek i majonezu. Przypominała mi nieco sałatkę ze śledziem, jaką moja ciocia Bożenka robiła na Święta. Tylko ta była bez dodatku śledzia. Ciocia nie dodawała za to buraka.  

Najwięcej czasu zajęło nam przygotowanie miodownika. Trzeba było zrobić dość skomplikowane ciasto. Potem je cienko rozwałkować i upiec w piekarniku. Każdy płatek osobno. Trzeba było uważać, by ciasto się nie przypaliło w piekarniku, tak szybko się piekło. A to dlatego, że każdy płatek był cieniutko rozwałkowany.  Dziewczyny razem jednak tak sprawnie działały, że praca szła jak z płatka. Nie przeszkodziła nam nam nawet pierwsza wiosenna burza, jaka przetoczyła się nad Piastowem. 

Czepałgasze pierwszy raz jadłam na jarmarku wielokulturowym na warszawskiej Pradze. Placki z dynią serwowane przez czeczeńskie kobiety były przepyszne. Zawsze chciałam umieć je robić. Jak się okazuje placki te mogą mieć różne nadzienia. Z rożnej zieleniny, z sera białego z cebulą, z ugotowanych ziemniaków z batata, czy buraka. Potem smaży się je na suchej patelni. 

Upieczone w piekarniku  placków miodowych smaruje się kremem i układamy jeden na drugim. Dociskamy. Najlepiej je na kilka godzin wsadzić do lodówki. Najlepsze po 2-3 dniach leżakowania w lodówce. 

Ogórkowa

Zupa ogórkowa, a może być zrobiona na kilka sposobów. U mnie w domu, zwykle gotowana nie na kościach. Ot taka jarska wersja. Ale czasem zdarzała się na kościach. Z ziemniakami, marchewką, zabielana śmietaną. Cała filozofia. Ale raz w liceum, podczas odwiedzin u koleżanki zostałam poczęstowana zupą ogórkową. Ale była jakaś inna. Okazało się, że jej mama przesmaża marchewkę i ogórki kiszone na maśle zanim je doda do zupy. A i warzywa są starte na tarce na dużych oczkach. Taka wersja zupy bardzo mi przypadła do gustu. Z tym że ja przesmażam tylko marchew, a ogórki dodaję bez tej akcji. Do zupy u koleżanki dostałam też jajko sadzone. Bardzo lubię jajka sadzone. A to było jednak usmażone z obu stron ! Zero płynności żółtka, a to przecież jest w takim jajku najlepsze. Rozpływające się żółtko, które można ściągać z talerza świeżym pieczywem. No cóż, nie można mieć wszystkiego. 

70- 80 dag ziemniaków

2 liście laurowe

2-3 ziarenka ziela angielskiego 

kilka ziarenek pieprzu
około 3 litry wody

2 średnie marchewki

łyżka masła

5-7 średnich ogórków kiszonych

sól do smaku

pęczek koperku

śmietana wiejska ( opcja )

Obrane ziemniaki kroimy w kostkę. Gotujemy je w wodzie do miękkości.Dodajemy liść laurowy, ziele angielskie i pieprz w ziarenkach. W międzyczasie obrane marchewki ścieramy na tarce na grubych oczkach. Przesmażamy krótko na maśle. Dorzucamy do gotujących się ziemniaków. Gdy ziemniaki są już miękkie dodajemy starte na grubych oczkach ogórki kiszone. Można dodać również trochę wody z ogórków. Można dodać śmietany. Posypujemy zupę koperkiem na talerzu. Serwujemy gorącą. 

Wegańskie słodycze z Savory or Sweet

Przyznam zrobiłam kilka zdjęć na tym warsztacie, ale jakoś mi zbytnio nie wyszły. Może dlatego, że byłam dość zajęta robieniem różnych słodyczy i to wegańskich na dodatek.  To były takie odpowiedniki wegańskie znanych słodyczy z rynku, jakie zazwyczaj są nafaszerowane niezdrowymi tłuszczami ( wiadomo o jaki olej mi chodzi ), syropami glukozowo- fruktozowymi,  toną cukru i różnych wypełniaczy i wynalazków.  Warsztat był prowadzony przez młodą, uroczą dziewczynę Karolinę Gawrońską, autorkę książki " Wegańskie słodycze " , bloga " Savory or sweet " oraz kanału na YT. Uważa, że znane ze sklepowych półek słodycze można przygotować w domu. Równie smaczne, ale z naturalnych składników oraz bez glutenu.  

Monti w trakcie robienia.

Najpierw robiłyśmy z koleżanką tłiksy, a potem deser monti. Części pracy nad innymi słodyczami nie zaobserwowałam, bo byłam zajęta robieniem swoich słodyczy. 

Pastylki miętowe jeszcze przed oblaniem czekoladą

Majkelki w trakcie oblewania czekoladą

Oblewane czekoladą słodyczy

Pod czujnym okiem prowadzącej udało nam się zrobić kilka fajnych słodyczy. Chyba najbardziej mi smakowało monti i pastylki miętowe. Co ciekawe nie przepadam za oryginalnymi pastylkami miętowymi, a te były naprawdę  pyszne. A odpowiednik monte bardzo smakowity. Lekko zmodyfikowany, przez co mniej słodki. 

Bliny gryczane z " kawiorem " z alg

Po warsztacie inspirowanym filmem,  " Uczta Babette " postanowiłam zrobić bliny, które tam jedliśmy, ale takie tylko z mąki gryczanej. Przymierzałam się do zrobienia takich kilka lat. Kojarzą mi się z kuchnią rosyjską. I chyba słusznie. Dodatkowym impulsem był zakup niby kawioru zrobionego z alg. Smakuje całkiem fajnie. Jest w dwóch wersjach kolorystycznych. Została mi tylko czerwona, bo czarna została pożarta wcześniej. Takie bliny to świetna przekąska, ale również danie obiadowe. 

1/2 kg mąki gryczanej

0,6 l mleka lub wody

2 - 3 jaja

1/2 łyżeczki soli

1 łyżka cukru

5 dag drożdży

2 czubate łyżki roztopionego masła

olej do smażenia

dodatki opcjonalnie

szalotka

" kawior"z alg 

kwaśna śmietana

domowa konfitura

W miseczce należy umieścić pokruszone drożdże, pół szklanki mleka lub wody oraz cukier i zostawić lekko wymieszane na kilka minut, by popracowały. 
W dużej misce należy wymieszać mąkę gryczaną, mleko lub wodę, żółtka, stopione masło oraz sól. Do tego należy dodać mieszaninę z drożdżami oraz pianę ubitą  z białek. Można też od razu dodać całe jajka do całości. Całość należy delikatnie wymieszać i odstawić na około godzinę. 
Po tym czasie rozgrzewamy olej i smażymy małe placuszki z obu stron. 
Każdą partię powinno się schować do piekarnika, by nie przestygły, a potem udekorować śmietaną, szalotką i kawiorem z alg. Lub podać na słodko z konfiturą. 

Mazurska śnieżna kraina

Wrzucam parę fotek z naszego zimowego wypadu na Mazury do Zawad Oleckich. Zdjęcia były zrobione podczas porannego spaceru z Zawad Oleckich, gdzie mieszkaliśmy w starej mazurskiej chacie do Cichej Wólki do starych domów holenderskich. Gdy wychodziliśmy było cudowne, mroźne i rześkie powietrze. Mgła zasnuła okolicę, jak pajęczyną. Czasem słońce przebijało się zza chmur i mgły. Prawdę mówiąc było jak w cudownej bajce o śnieżnej krainie, jakiej jeszcze nie znałam. Naprawdę warto wstać wcześnie rano, by doświadczyć takich widoków. Zapraszam do obejrzenia, zanim wiosna zawróci Wam w głowie ;)

Old Friends Kimchi

Na promocji nowej polskiej marki OLD FRIENDS KIMCHI w Food Lab Studio było pysznie i ciekawie. O wspaniałych właściwościach kimchi chyba nie muszę wam pisać. Produkt występuje w czterech wersjach. Dwie są wegańskie, bez sosu rybnego, a dwie klasyczne. Występują one w wersji łagodnej i pikantnej. Próbowałam wszystkich czterech wersji. Najbardziej smakowała mi wersja pikantna wegańska. W skład wchodzi kapusta pekińska, marchew, biała rzodkiew, czosnek, imbir oraz oczywiście gochugaru, czyli koreańskie płatki chilli. W wersji wegańskiej nie występuje sos rybny. 

Na imprezie było serwowane kilka fajnych potraw. Kapuśniak z kimchi, bao i ziemniaki z kimchi. Najbardziej mi smakowały te bułeczki bao serwowane z boczkiem. Każde danie było w wersji wegetariańskiej i mięsnej. Było też kilka nowych wersji kimchi do spróbowania. 

Gwiazdą imprezy Kimchi Lunch Party był oczywiście Grzegorz Łapanowski, którego poznałam już dawno temu w związku z działalnością w ruchu Slow Food. 

Kimchi jest mi znane od dawna, robię je  zazwyczaj sama w różnych wersjach. Pobierałam nauki również u naszej królowej kimchi, czyli Innesy Kim. Ona również była na imprezie inaugurującej nową markę, pokazując jak się robi domowe kimchi. Parę słów o kimchi opowiedziała Magdalena Tomaszewska - Bolałek, autorka kilku publikacji na temat kultury kulinarnej. 

Kimchi jakie dostałam wykorzystałam do zrobienia zupy kimchi według przepisu Inessy. Takie kimchi można jeść same, jako dodatek do różnych potraw. Ja dodaję do placków koreańskich czy ryżu z kimchi. Świetna też jest nasza zarzucajka z dodatkiem kimchi. U mnie na blogu odnośnie kimchi jest dużo inspiracji. Teraz możecie sobie kupić kimchi gotowe i przyrządzić coś smacznego.